در سالروز بیعت تاریخی همافران با امام خمینی(ره) در ۱۹ بهمن ۱۳۵۷ (۱)

بسم الله الرّحمن الرّحیم

و الحمدلله ربّ العالمین و الصّلاة و السّلام علی سیّدنا محمّد و آله الطّاهرین سیّما بقیّة الله فی الارضین.

خیلی خوش آمدید؛ خرسندم و خدا را شاکرم که یک بار دیگر توفیق پیدا شد که در یک چنین روز مهمّی که تحقیقاً از ایّام الله است، شما برادران عزیز و زحمت کش و پیشرو را در اینجا زیارت کنم.

حادثه ی نوزدهم بهمن؛ یکی از شگفتی سازی های انقلاب اسلامی
 حادثه ی نوزدهم بهمن ۵۷، یکی از شگفتی سازی های انقلاب اسلامی است که این شگفتی سازی ها، یکی دو مورد و صد مورد نیست؛ هزاران شگفتی سازی در طول این سالها دیده شده؛ [لکن] جزو اوّلین و مهم ترین هایش، یکی روز نوزدهم بهمن است. اینکه یک بخش مهمّی از ارتش طاغوت، خودش را از بدنه ی ارتش جدا کند و بیاید اظهار تبعیّت از امام و پیوستن به مردم بکند، حادثه ی خیلی مهمّی بود؛ این [حادثه] موجب شد که کلّ بدنه ی ارتش به پیوستن به جمهوری اسلامی تشویق بشوند. و سرانِ  آن روزِ ارتش هم، وقتی واقعیّت را مشاهده کردند، ناچار در قبال انقلاب اظهار بی طرفی کردند؛ در حالی که بی طرفی آنها معنی نداشت؛ ارتشِ نظام طاغوت چطور میتواند در دفاع از نظام طاغوت بی طرف باشد؟ امّا اظهار بی طرفی کردند؛ چاره ای نداشتند [چون] دیدند بدنه ی ارتش تقریباً به طور مجموع به مردم پیوسته است؛ این شبیه معجزه بود، واقعاً یک کار معجزه آسا بود. تکیه ی اصلی رژیم طاغوت به ارتش و ساواک بود؛ آنها با مردم که ارتباطی نداشتند، به مردم که متکّی نبودند؛ تکیه ی اصلی [آنها] در خارج به آمریکا و در داخل به ارتش و ساواک [بود]؛ و همین تکیه گاه و همین نقطه ی امیدِ شیاطین به یک عامل مهمّی در زمین زدن شیاطین تبدیل شد؛ این معجزه است دیگر. واقعاً یکی از عوامل قدرتمند پیروزی انقلاب، همین پیوستن ارتش به مردم بود؛ اگر این [طور] نمیشد و میان مردم و ارتش درگیری به وجود می آمد، فجایعی رخ میداد. خود این پیوستن ارتش که با پیش قراولی نیروی هوایی اتّفاق افتاد، موجب این شد که انقلاب بدون آن مشکلات عجیب و سنگین و غیر قابل محاسبه، بتواند پیروز بشود.

ناکامی کودتای آمریکایی ها در ابتدای انقلاب
 البتّه آمریکایی ها تا لحظه ی آخر به ارتش امیدوار بودند؛ تصوّر آنها این بود که ارتش میتواند بِایستد و یک کودتایی را طرّاحی کرده بودند -که شاید اینها را در بعضی از منابع دیده باشید، ولی این حرف، حرف قطعی و دقیقی است- که در ماه بهمن باید اتّفاق می افتاد؛ این کودتا بایستی سران و پیشروان انقلاب را دستگیر میکرد و با مردم با خشونتی ده ها برابرِ [کودتای] بیست وهشتم مرداد برخورد میکرد و همه ی موانع انسانی ای را که در مقابلش بود از سر راه برمیداشت؛ این طرح آمریکا بود. ژنرال هایزر معروف که آن روز جزو برجستگان آمریکاییِ مأمور در ناتو بود و مکرّر به ایران می آمد و میرفت، در خاطراتش این جور میگوید که ژنرال بِراون که وزیر دفاع آمریکا در دولت دموکراتِ آن روز بود  -آن روز هم اتّفاقاً دولت حاکم بر آمریکا مال حزب دموکرات بود- به این آقای هایزر مجوّز داده بود که حتّی به قیمت کشتار ده ها هزار نفر از مردم، مانع سقوط رژیم شاه بشود؛ یک چنین کودتایی بنا بود آنجا انجام بگیرد. خب یکی از چیزهایی که این نقشه ی شیطانی را باطل کرد، همین حرکت نیروی هوایی بود؛ یعنی این آمدن. شاید خود آن جوانهایی که آمدند و با امام بیعت کردند -که بنده آنجا شاهد بودم و از نزدیک آنها را دیدم- هیچ تصوّر هم نمیکردند که کار اینها این قدر حائز اهمّیّت است.

خطای محاسباتی آمریکا در ارزیابی وضع کشور، مردم، و ارتش
 خب یک نکته ی قابل توجّهی در این قضیّه وجود دارد که برای امروز ما و برای فردای ما درس آموز است؛ و آن این است که آمریکایی ها در قضیّه ی ارزیابی وضع کشور ما و مسئله ی ارتش و مسئله ی مردم، دچار خطای محاسباتی بزرگی شدند؛ این نکته ی مهمّی است؛ خطای محاسباتی داشتند. امیدی که آنها به ارتش بسته بودند، ناشی از همین خطای محاسباتی بود که غافلگیر شدند؛ به خاطر همین اشتباهِ محاسبات، غافلگیر شدند. در همین اسنادی که بعد از سالها منتشر شده، اعتراف کردند که تا اندکی قبل از ماه بهمن ۵۷ هیچ برآوردی از سقوط شاه و سلسله ی پهلوی نداشتند؛ هیچ! بالاتر از این، پنتاگون تا چند روز قبل از بیست و دوّم بهمن اعلام میکرد که امکان ندارد رژیم پهلوی سقوط کند؛ یعنی اینها این قدر در اشتباه بودند، در خطای عجیب محاسباتی بودند؛ میگفتند ارتش تسلّط کامل دارد و امکان ندارد. البتّه ارتش ایران، برای آمریکایی ها از شخص شاه هم مهم تر بود؛ میگفتند شاه یک نفر است، حالا بمیرد، برود، بیاید، یک نفر دیگر را جایش میگذاریم لکن سازمان ارتش برایشان خیلی مهم بود و روی آن خیلی حساب کرده بودند؛ و همین ارتشی که برای آمریکایی ها این قدر مهم بود و روی آن کار کرده بودند و چهل هزار مستشار آمریکایی در همان روزها در ایران، در ارتش حضور داشتند، شد عامل شکست رژیم طاغوت و موجب نابودی امیدهای آمریکا در ایران که خدا در قرآن میفرماید: فَاَتیٰهُمُ اللهُ مِن حَیثُ لَم یَحتَسِبوا؛(۲) از آنجایی که خیال نمیکردند ضربه خوردند و سیلی خوردند.

ادامه ی خطای محاسباتی آمریکا در فتنه ی سال ۸۸ و قضیّه ی تحریم
 البتّه این خطای محاسباتی هنوز ادامه دارد، یعنی تا امروز هم آمریکایی ها در زمینه ی مسائل ایران دچار خطای محاسباتی اند و واقعاً دستگاه محاسباتیِ سیاسی شان کار نمیکند؛ نمیفهمند، مسائل ما را درک نمیکنند و ملّت ما را نمی شناسند؛ ملّت ایران را هنوز نمی شناسند و لذا پی درپی خطا میکنند. آمریکایی ها در قضیّه ی فتنه ی ۸۸ خطا کردند، رئیس جمهور دموکراتِ آن روز آمریکا(۳) رسماً پشت سر فتنه ی ۸۸ ایستاد و از آن دفاع کرد، به خیال اینکه همه چیز را تمام خواهد کرد که خب خطای محاسباتی بود.

در قضیّه ی تحریم هم همین جور است؛ با این تحریمهای شدید و به اصطلاح بی سابقه و همه جانبه که خودشان میگفتند در تاریخ چنین تحریمی وجود ندارد و راست هم میگفتند، خیال میکردند ایران را از پا درمی آورند؛ خب محاسبات غلط بود دیگر؛ خطای محاسباتی بود و امید بیهوده ای داشتند. یکی از همان احمقهای درجه ی اوّلی که یک وقتی در اینجا به آنها اشاره کردم،(۴) دو سه سال پیش گفته بود(۵) که «ما عید ژانویه ی ۲۰۱۹ را در تهران جشن خواهیم گرفت»؛ امیدشان این بود که در عید ژانویه ی ۲۰۱۹ بساط [جمهوری اسلامی] جمع شده و آنها می آیند اینجا جشن میگیرند. حالا خود آن شخص که به زباله دان تاریخ رفت، رئیسش(۶) هم با لگد و با افتضاح از کاخ سفید اخراج شد و هر دو به زباله دان تاریخ رفتند [امّا] جمهوری اسلامی بحمدالله سربلند ایستاده است.

عوامل موفّقیّت ما در مواجهه با دشمنان: حضور مردم در صحنه، اعتماد به وعده ی الهی، افزایش مؤلّفه های قدرت ملّی
 خب، ساده انگاری نباید کرد. بله، دشمن در محاسبات خودش خطا میکند لکن ما باید مراقب باشیم که صرفاً معیوب بودن دستگاه محاسباتی دشمن نیست که ما را موفّق میکند؛ باید کار کرد، باید تلاش کرد. حضور مردم در صحنه، ایمان مردم به لزوم حضورشان در صحنه، اعتماد به وعده ی الهی از سوی مردم و مسئولین، طرّاحی های متقابل، همه مؤثّر است و مؤثّر بوده. اگر امام بزرگوار هم در همان روزهای بیست ویکم بهمن و بیست ودوّم بهمن، فرمان شکستن حکومت نظامی را نمیدادند، وضع جور دیگری میشد. با نشستن و تماشا کردن و به امید خطای دشمن ماندن کار پیش نمیرود؛ بایستی تلاش کرد، باید در میدان عمل حضور داشت، باید کار کرد، باید به خدا اعتماد کرد، باید مجاهدت کرد، باید به طور دائم طرّاحیِ متقابل کرد؛ این وظیفه ی مسئولین است. مؤلّفه های قدرت ملّی را باید افزایش داد که یکی از آنها همین نیروهای مسلّح است و باید تولید قدرت کرد و این قدرت را در عمل هم بایستی نشان داد. لذاست بنده همواره تأکید کرده ام که باید نیروهای مسلّح مؤمن و مردمی مان را -که بحمدالله نیروهای مسلّح ما، [اعمّ از] ارتش، سپاه، بسیج، نیروی انتظامی، هم مؤمنند، هم مردمی اند- تقویت کرد؛ این یکی از وظایف مسئولین کشور است که البتّه این تقویت بایستی با نگاه به اقتضائات منطقه و بین الملل و پیدا کردن اولویّتها و تمرکز بر روی اولویّتها باشد که این حرفِ همیشه ی من با مسئولین نیروهای نظامی و مسئولین کشور بوده و هست.

لزوم تقویت نیروهای مسلّح به عنوان حافظان امنیّت ملّی کشور در همه ی ابعاد مادّی و معنوی
 خب خوشبختانه در این یکی دو ماه اخیر، هم ارتش، هم سپاه، هم وزارت دفاع توانایی های برجسته ای را در برابر چشم همه قرار دادند: هم مردم خودمان این رزمایشهایی را که انجام گرفت دیدند -شاید حدود ده رزمایش انجام گرفت- هم دنیا دید؛ چشمهای نگران ماهواره ها دیدند و تحسین کردند و بعضی ها اظهار تعجّب کردند که واقعاً تحسین برانگیز هم بود؛ بخصوص در شرایط تحریم. دسترسی ما به اطّلاعات، دسترسی ما به مواد، دسترسی ما به امکانات و تجهیزات خارج از کشور، کاملاً محدود است دیگر؛ در یک چنین محدودیّتی نیروهای مسلّح ما -چه وزارت دفاعمان، چه ارتشمان، چه سپاهمان- توانستند یک چنین کارهای بزرگی را انجام بدهند و به ظهور برسانند. و این در واقع، عمل به دستور امیرالمؤمنین (علیه السّلام) است که ایشان در فرمان معروف به مالک اشتر فرمود: فَالجُنودُ بِاِذنِ اللهِ حُصونُ الرَّعِیَّة؛ بعد، در چند جمله ی دیگر: وَ سُبُل الاَمن؛(۷) نیروهای مسلّح مایه ی امنیّت ملّی کشور هستند و چقدر افتخارآمیز است که یک کشوری بتواند امنیّت ملّی خودش را به وسیله ی عناصر خودش ، فرزندان خودش، نیروهای مسلّح خودش تأ مین کند و منتظر دیگران نباشد. البتّه توجّه داشته باشید که تقویت نیروهای مسلّح صرفاً با تجهیزات هم نیست؛ تجهیزات بخشی از کار است، سازمان دهی بخشی از کار است؛ بخش مهمّی از کار، روحیه و ایمان و قدرت معنوی در دلها است؛ تقویت نیروهای مسلّح یعنی همه ی اینها؛ [حتّی] جنبه های معنوی.

خطای بزرگ برخی از کشورها؛ درخواست کمک از آمریکا برای تأمین امنیّت ملّی

خطای بزرگ بعضی از کشورها این است که امنیّت ملّی خودشان را از آمریکا میخواهند؛ خودشان چنین توانایی ای ندارند، چنین همّتی هم ندارند، چنین درک درستی هم از مسائل جهانی ندارند؛ هم خرج میکنند -هزینه میکنند، میلیاردها هزینه میکنند- هم تحقیر میشوند، هم [به آنها] توهین میشود و هم در عین حال در بزنگاه ها امنیّتشان تأمین نمیشود؛ در آن بزنگاه ها، همان کسی که به او امید بسته بودند، دستش را از پشت اینها برمیدارد. شما دیدید در قضایای چند سال قبل مصر و تونس و مانند اینها، با اینکه آن کسانی که آنجاها در رأس کار بودند، جزو وفاداران به آمریکا بودند، آمریکا دستش را از پشت اینها برداشت. در مقابل مردم، در مقابل حرکت مردم چه کار میتوانستند بکنند؟ محمّدرضای پهلوی هم به یک معنا همین جور [شد]؛ وقتی که فرار کرد و از ایران بیرون رفت، مدّتی در آمریکا خواست بماند، آمریکایی ها بیرونش کردند؛ مجبور شد برود پاناما و اینجا و آنجا؛ آمریکایی ها او را نگه نداشتند؛ این همه برای آنها کار کرده بود و به آنها خدمت کرده بود و به آنها امید بسته بود! وقتی به دیگران امید ببندیم، این است؛ وقتی که به خودمان بیاییم و به خودمان تکیه کنیم و از خدا کمک بخواهیم، امنیّت ملّی را خودمان بخواهیم تأمین بکنیم، [نتیجه ] این عزّتی است که بحمدالله جمهوری اسلامی از آن برخوردار است. خب بنابراین این خطای محاسباتی دشمن را که اشاره کردم، نکته ی مهمّی است.

مرعوبِ دشمن شدن یا امید به بیگانه؛ جزو خطاهای بزرگ
 این خطای محاسباتی در زمینه ی مسائل اقتصادی و در زمینه ی سایر امور هم وجود دارد؛ به این باید توجّه داشته باشیم و از آن استفاده کنیم. ما باید مراقب خطای خودمان هم باشیم، خودمان هم بایستی مواظب اشتباهاتمان باشیم. من به یکی از اشتباهاتی که ممکن است کسانی در بین ماها بکنند، اشاره میکنم و آن، این است که ما مرعوب قدرت دشمن بشویم؛ این خطای بزرگی است، این جزو خطاهای ما است؛ یا امید به او ببندیم؛ با همین وضعی که داریم، در یک بخشی از کارهایمان -چه مسائل اقتصادی، چه مسائل سیاسی و بین المللی- چشم امید به بیگانه داشته باشیم؛ آن بیگانه ای که بنایش بر تجاوز است، بنایش بر غارتگری است، بنایش بر دخالت کردن است؛ این خطای بزرگی خواهد بود. البتّه من به هیچ وجه نمیخواهم توصیه کنم که به نیروی درونی خودمان با چشم مبالغه نگاه کنیم؛ نه، واقعیّت را ببینیم، سعی کنیم آن را ارتقاء بدهیم؛ امّا بشدّت توصیه میکنم که با هر توانی که داریم، نباید مرعوب دشمن بشویم. اگر مرعوب شدیم، از کار می افتیم.

افول آمریکا از لحاظ آبرو، قدرت و انتظام اجتماعی
 و این کسانی که تصوّر غیر واقعی از توانایی های آمریکا و بعضی از قدرتهای دیگر دارند، بایستی به واقعیّات درست توجّه کنند. هیاهوی قدرتهای جهانی زیاد است و با همین هیاهو بزرگ نمایی میکنند [امّا] واقع قضیّه این نیست. حالا در همین قضایای اخیری که در آمریکا اتّفاق افتاد، [یعنی] این مسئله ی سقوط ترامپ با این وضع مفتضح و حوادثی که حول و حوش این قضیّه اتّفاق افتاد(۸) -که چیزهای کوچکی نیست- این افول یک رئیس جمهور ناباب نبود؛ افول آبروی آمریکا بود، افول قدرت آمریکا بود، افول انتظام اجتماعی آمریکا بود؛ این را من نمیگویم، این را خودهایشان گفتند؛ صاحب نظران برجسته ی سیاسی شان اعلام کردند که نظام آمریکا از درون پوسیده است؛ این را خود آمریکایی ها در این قضایای اخیر گفتند؛ گفتند نظام اجتماعی آمریکا از درون پوسیده است؛ خیلی حرف بزرگی است؛ بعضی های دیگر گفتند که دوران پساآمریکا آغاز شده است؛ اینها حرفهای آنها است. خب، واقعیّت قضیّه این است. البتّه از لحاظ اقتصادی هم مشکل دارند امّا مشکل عمده ی آنها از لحاظ انتظام نظام اجتماعی و نظام سیاسی آنها است که نشان دهنده ی این است که بکلّی متزلزلند.

مستور نگه داشتن افول آمریکا، به کمک امپراتوری خبری
 اگر این حادثه ای که در آمریکا اتّفاق افتاد، در هر نقطه ی دیگر دنیا، بخصوص در کشورهایی که با آمریکا خیلی میانه ای ندارند اتّفاق می افتاد، مگر به این زودی رها میکردند؟ لکن حالا امپراتوری خبری دنیا بیشتر در اختیار خود آنها است، سعی میکنند قضیّه را مستور نگه دارند و تمام کنند و سر و تهش را به هم بیاورند؛ امّا قضیّه تمام شده نیست؛ قضیّه، خیلی قضیّه ی مهم و دنباله داری است. آمریکا واقعاً افول کرد و برای همین است که دولتهای وابسته ی به آمریکا در منطقه دستپاچه اند، سراسیمه اند؛ بخصوص رژیم صهیونیستی. این یاوه گویی هایی که اخیراً می شنوید سران رژیم صهیونیستی میگویند، بیشتر ناشی از ترسشان است، ناشی از سراسیمگی و اضطرابشان است به خاطر آنچه در آمریکا اتّفاق افتاده. البتّه آنها درست هم فهمیدند؛ دنیا در این زمینه شاهد و ناظر است که آمریکا، هم در محیط داخلی خود و هم در محیط بین المللی افول کرده.

اجازه نداشتن آمریکا و سه کشور اروپایی برای شرط گذاشتن برای ادامه ی برجام
 و امّا در قضیّه ِی تحریمها؛ خب، امروز در دنیا حرف و حدیثهایی هست؛ هم اروپایی ها یک چیزهایی میگویند، [هم] آمریکایی ها یک چیزی میگویند. اوّلاً در جمهوری اسلامی هیچ کس گوشش بدهکار مُهمل گویی های مدّعیان بدون استحقاق -حالا چه در اروپا، چه در آمریکا- نیست؛ حرفهای مُهملی میزنند؛ کسی گوشش بدهکار حرفهای آنها نیست. ثانیاً اگر بخواهیم منطقی و مستدل صحبت بکنیم، آمریکا و سه کشور اروپایی که همه ی تعهّدات برجامی را زیر پا گذاشتند، دیگر حق ندارند برای برجام شرط و شروط تعیین کنند. آنها به تعهّدات برجامی شان هیچ عمل نکردند؛ یک برهه ی بسیار کوتاهی در اوّل کار بعضی از تحریمها را -نه همه ی تحریمها را- موقّتاً تعطیل کردند، دوباره برگشتند و بعد تحریمها را افزایش هم دادند؛ شاید دو برابر، سه برابر تحریمها را زیاد هم کردند. بنابراین آنها حق ندارند در این زمینه شرط و شروط معیّن کنند.

سیاست قطعی جمهوری اسلامی در مورد برجام: لغو همه ی تحریمها توسّط آمریکا و راستی آزمایی آن توسّط ایران؛ و آنگاه برگشت ایران به تعهّدات برجامی
 آن طرفی که حق دارد برای ادامه ی کار برجام شرط معیّن کند ایران است. علّت هم این است که ایران از اوّل به تمام تعهّدات برجامی خودش عمل کرد، جمهوری اسلامی به تمامی تعهّدات برجامی عمل کرد؛ آنها نقض کردند. ما حق داریم برای ادامه ی برجام شرط بگذاریم و این شرط را هم گذاشتیم و گفتیم و هیچ کس هم از آن عدول نخواهد کرد؛ و آن این است که اگر میخواهند ایران به تعهّدات برجامی -که چند تعهّد آن را لغو کرده- برگردد، باید آمریکا تحریمها را کلّاً لغو بکند؛ آن هم نه به زبان و روی کاغذ که بگوید لغو کردیم؛ نه، بایستی در عمل تحریمها را لغو کنند و ما راستی آزمایی کنیم و احساس کنیم که درست تحریمها لغو شده، آن وقت ما هم به این تعهّدات برجامی برمیگردیم؛ این سیاست قطعی جمهوری اسلامی است و مورد اتّفاق مسئولان کشور هم هست و از این سیاست بر نخواهیم گشت.

اتّحاد کلمه ی مسئولین و ملّت؛ عامل از بین رفتن بسیاری از مشکلات
 توصیه ی مؤکّد اینجانب اتّحاد کلمه است؛ مسئولین کشور و دست اندرکاران مسائل عمده ی کشور اتّحاد کلمه داشته باشند؛ ملّت عزیزمان، اتحاد کلمه شان را حفظ کنند. بحمدالله همین اتّحاد کلمه ی ملّت ایران توانسته است بسیاری از مشکلات را از پیش پا بردارد؛ بعد از این هم بایستی این اتّحاد کلمه وجود داشته باشد، مسئولین هم هماهنگ و هم صدا با هم حرکت بکنند، نیروهای مسلّح هم به وظایف مهمّی که دارند و میدانند [عمل کنند] و به معنای واقعی کلمه ان شاءالله به تولید قدرت ادامه بدهند. مطمئنّاً به لطف پروردگار و به دعای ولیّ عصر (ارواحنا فداه)، فردای ملّت ایران و کشور ایران از امروز بمراتب بهتر و بالاتر است. امیدواریم خداوند برکات خون شهدا را همواره شامل حال این ملّت بدارد و روح مطهّر امام بزرگوار را از ما راضی و خشنود کند.

والسّلام علیکم و رحمة الله و برکاته